Tegelijkertijd blijft de recreatiedruk op de natuur beperkt. De rand van het noordelijk berken- en wilgenstruweel (Betula pendula, Salix caprea) wordt omgevormd naar kruidrijke zoom en bloeirijk hooiland met gericht behoud van bestaande hoogstambomen (Zomereik). Waardevolle terreinovergangen (gradiënten) worden benut voor gediversifieerde natuurontwikkeling. De brede waaier aan vegetaties genereren een hogere biodiversiteit. Deze troeven bepalen het belevingsbeeld op het tracé met zicht op open water, overjaars rietland, ruigten, broekbosstruwelen en open grasland op de deltahelling. Deze diverse biotopen zorgen voor verwondering vanaf de brug, een sculptuur die het domein een versterkte kunstzinnige, architecturale identiteit verschaft.
Waterplassen in de oude kleiputten uitgegraven, in de Rupelcuesta, vormen een van de meest karakteristieke elementen in het reliëfrijke landschap met zijn industrieel verleden. Ook de recreatiestructuur is beeldbepalen. De dunning van de randstruwelen en de brug herstelt visueel de verbindingen tussen beide terwijl een panoramaheuvel er uitzicht op geeft. De uitvoering was een race tegen de tijd en kwam een spectaculair evenement ten goede.